Ik heb op mijn stage niet echt te maken gehad met vraagstukken in de beroepspraktijk, waarvan het probleem op voorhand niet duidelijk is omschreven en waarop de standaardprocedures niet van toepassing zijn.
Over het algemeen waren de problemen op mijn stage redelijk duidelijk omschreven en als dat niet zo was, dan werden er vaak wel standaardprocedures toegepast. Ik heb wel een voorbeeld, waarvan het probleem op voorhand niet duidelijk was omschreven.

Eén van de bewoners op mijn stageafdeling had door een val last van haar rug gekregen en is hierdoor tijdelijk bedlegerig geworden. Doordat haar rug erg veel pijn deed, kon mevrouw niet naar het toilet, omdat elke buiging pijn deed. Er is toen besloten om mevrouw tijdelijk plat te laten liggen in bed.
Een morgen dat ik mevrouw ging helpen bij de ADL (wassen en verschonen), zag ik dat de anus van mevrouw open stond bij het verschonen en dat mevrouw breierige ontlasting zou gaan krijgen. Het viel mij echter op dat de hoeveelheid van mevrouw dusdanig weinig was en dat dit al enkele dagen het geval was. Bij de verschoning was het telkens een matige en breierige substantie. Ik heb toen aangegeven aan mijn collega dat mevrouw naar mijn mening onvoldoende ontlasting kan krijgen als mevrouw ligt. Ik kreeg het idee dat mevrouw het ook als onprettig ervaart om haar ontlasting in incontinentiemateriaal te doen, aangezien mevrouw normaal altijd haar ontlasting op het toilet heeft gehad. Na overleg met mijn collega en de partner van mevrouw heb ik mevrouw samen met haar partner op de rijdende po-stoel gezet, vlak naast het bed. Mevrouw gaf kenbaar pijn aan bij het rechtop zitten, maar ik bedacht mij dat dit ook kan komen door eventuele obstipatie en niet alleen door haar rug. Ik heb toen besloten om mevrouw toch op de po-stoel te laten zitten, ondanks haar pijn.
Mevrouw kreeg vrijwel direct ontlasting en na de breierige substantie kwamen er ook ietwat hardere keutels uit. Toen wij dachten dat mevrouw klaar was (gezien de hoeveelheid), bleek dat de anus van mevrouw nog steeds open stond.
Haar partner en ik dachten eerst dat het niet verder wilde lukken.
Ik ben toen op de gang op zoek gegaan naar mijn collega, maar die kon ik niet vinden.
Toen ik terug in de kamer kwam van mevrouw, was het mevrouw gelukt. De hele po was vol.
Haar partner gaf aan dat mevrouw er gelijk veel beter uitzag en rustiger werd en ik zag zelf ook een verandering bij mevrouw verschijnen.
Ik heb deze actie de keer daarop weer met een collega gedaan, nadat ik aan mijn collega had aangegeven dat mevrouw ontlasting zou krijgen, gezien het beeld dat ik had tijdens de verschoning en eerdere ervaring. Mevrouw had toen weer zo'n grote hoeveelheid.
Mijn collega vond het erg goed opgemerkt van me en zei dat ik daar een PES-plan van moest maken.
Het is nu de bedoeling dat mevrouw dagelijks even op de po-stoel of wc wordt gezet, omdat mevrouw dan veel beter ontlasting krijgt, want in het incontinentiemateriaal doet mevrouw het slecht. Het PES-plan is inmiddels te lezen in het zorgleefplan van deze mevrouw.